Dit praktijkgerichte doctoraatsonderzoek verkent hoe performance, verrijkt met immersieve creatieve technologieën, dominante migratienarratieven kan bevragen door de migrantenervaring centraal te stellen. Voortbouwend op ‘hauntologische dramaturgie’ en ‘migratoire haunting’, beoogt het onderzoek een artistiek en theoretisch kader te ontwikkelen dat wordt geduid als 'ghostly dramaturgy' (spookachtige dramaturgie). Dit kader gebruikt de geest als metafoor voor de vaak onzichtbare maar aanhoudende aanwezigheid van migrantenervaringen binnen de westerse samenleving. Dramaturgie verwijst hier naar de selectie en combinatie van tekst, plaats en technologie voor het creëren van performance. Het project gaat voorbij aan het idee van immersieve technologie als ‘empathiemachine’, en gebruikt in plaats daarvan immersief geluid en VR om een spookachtig affect op te roepen dat het publiek kritisch betrekt. Met een focus op de nachtelijke levens van verschillende gemeenschappen in Brussel en Antwerpen, stelt het onderzoek de vraag: Hoe kunnen immersieve technologische performancepraktijken migrantenverhalen versterken om uitsluiting aan te vechten en betwiste ruimtes opnieuw te kaderen? Het project hanteert een Practice-as-Research (PaR)-methodologie om artistieke interventies met immersieve technologie te ontwikkelen, en kadert deze binnen theoretische perspectieven uit de performancefilosofie, intermediale praktijken en archiefonderzoek. Door kunst, technologie en samenleving met elkaar te verbinden, draagt het onderzoek bij aan bredere discussies over het toenemende anti-migrantendiscours, en biedt het alternatieve manieren om migrantenverhalen te representeren en te delen.
Promotoren: Prof Kurt Vanhoutte, Youniss Ahamad
Beeld: Tarık Şafak (Rare Sun 2024 KVS, Cast: Giulia Vitiello, Ozan Bingöl, Luisa Mar)
Update: juli 2025
