Dit project wil de efficiëntie van Present Time Composition (PTC) testen. PTC, ontwikkeld door Alan Bern, vereist van de improvisator dat hij eerst reageert als componist en pas daarna als uitvoerder. Dit in tegenstelling tot andere manieren waarbij de vrijheid van de improvisator benadrukt wordt. De teloorgang van de improvisatie in de westerse kunstmuziek heeft ervoor gezorgd dat belangrijke aspect in de relatie tussen compositie, uitvoerder en publiek verwaarloosd worden. PTC veronderstelt dat het mogelijk moet zijn voor een groep muzikanten om muzikale structuren te creëren tijdens improvisatie die normaal worden geassocieerd met het proces van geschreven composities.
Tijdens het onderzoek wordt een interventiestudie voorgesteld waarin een experimentele groep, bestaande uit zes tot negen conservatoriumstudenten, gedurende zes maanden (twee tot vier uur per week) PTC-training krijgt. Twee expertpanels zullen onderzoeken of de deelnemers vooruitgang hebben geboekt in groepsimprovisatie, interpretatie van gecomponeerde muziek en evolutie in de subjectieve ervaring van muziek. De resultaten worden gepresenteerd in concerten, lezingen en een paper.
