Bolster en Conservatorium Antwerpen eren Wim Henderickx
Wim Henderickx overleed geheel onverwacht in december 2022. Hij was een van onze belangrijkste hedendaagse componisten en een hooggewaardeerd docent aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen. Vzw Bolster, ontstaan uit de fusie van de Vrienden van het Conservatorium en de Stichting Conservatorium besloot Wim Henderickx postuum te eren met de titel Maestro Honoris Causa, die ze jaarlijks uitreikt aan aan bijzonder verdienstelijk kunstenaar. Dat gebeurt tijdens een benefietvoorstelling ten voordele van de studenten van het Conservatorium, die dit jaar zal doorgaan op 9 november 2023. Bea Steylaerts, de echtgenote van Wim, zal dan de titel van Maestro Honoris Causa in ontvangst nemen uit de handen van Antwerpse gouverneur en voorzitter van vzw Bolster Cathy Berx. Het laudatio zal worden uitgesproken door Jan Raes, directeur van Opera Ballet Vlaanderen, waar in mei 2022 de laatste opera van Wim, 'De Bekeerlinge' in première ging.
Tijdens het benefiet brengen studenten uit de opleiding Muziek Klassiek een avondvullend programma. Daarbij worden ze ondersteund door professionele muzikanten, alumni en docenten, Op het programma staan eigen composities van studenten uit de compositieklas van Wim Henderickx en werk van Wim zelf: het Sanctus en het Agnus Dei uit ‘Revelations’ en …after a soft Silence, an enormous Thunder… het ‘Harp Concertino’.
Voor Stefaan De Ruyck, hoofd van het Koninklijk Conservatorium stond het in de sterren geschreven dat Wim de titel vroeg of laat in ontvangst zou nemen: “Het is treffend dat Wim deze prijs in ontvangst neemt op een avond die helemaal draait rond steun aan de studenten. Hij kon hen als geen ander ondersteunen, uitdagen en enthousiasmeren.”
Bea Steylaers, de echtgenote van Wim, is verheugd over de erkenning: "Samen met onze zonen, Wims mama en broer ben ik ontzettend dankbaar en vereerd dat Wim deze Maestro Honoris Causa-titel postuum mag ontvangen. Zoveel liever had ik hem blij en enthousiast op het podium zien rennen en iedereen hartstochtelijk zien knuffelen. Zijn familie, collega’s, musici en een grote schare vrienden lagen hem heel na aan het hart. En hij hield enorm veel van zijn studenten, één voor één. Vele jaren lang stond ik naast hem en merkte ik hoe hij met enthousiasme, energie, positivisme, generositeit, talent en hard werken zijn ruime omgeving kon beïnvloeden in positieve zin. Hij kon bijzonder naadloos schakelen van extraverte omgang met familie en vrienden, studenten, collega’s, musici en publiek naar het introverte leven van iemand die creëert en denkt, boven in zijn studio of op zijn geliefde plek aan zee. Hij speelde ook zo graag zelf muziek, met zijn kinderen, vrienden of op een podium. Daar werd hij zielsgelukkig van. Zoals ik schreef bij het afscheid: Wim zijn hart was veel te groot... Het kon zijn liefde voor mensen niet meer dragen, zijn plannen niet meer volgen, noch zijn gulzigheid om te leven, te werken en te omarmen. Zijn oeuvre omvat om en bij de 200 werken en zoveel plannen en projecten lagen nog op zijn werktafel. Voor hem viel het doek veel te snel, maar we zullen als familie en vrienden trachten door te gaan, samen, en hem te eren, om zo zijn levensvreugde, zijn inspirerend werk en zijn verbindende kracht levend te houden en uit te dragen."