Overal in België worden standbeelden van Koning Leopold II van hun sokkel gehaald, met verf beklad, van handen ontdaan. Heel begrijpelijk. Een massamoordenaar hoeft niet in brons op een sokkel in de publieke ruimte te staan. Dat die gevoeligheden verschuiven is een teken van beschaving en van normverschuiving. Hoe heeft anders de zware erfenis van deze duistere koning al die tijd onder onze neus gelegen zonder dat die reacties er kwamen?
Maar veel stond daar ook niet over in onze geschiedenisboeken. Een vorm van censuur waar enkele generaties Belgische leerplichtige burgers mee zijn opgevoed. Het industriëel imperialisme in Congo, waar de fundamenten van onze nationale economie op zijn gebouwd, heeft een gezicht: dat van de koning. Een visionair die het belang van een welvarende toekomst voor zijn land hoog in het vaandel droeg en daarvoor een grondgebied dat vele malen groter is dan dat van België heeft leeggeroofd, de bevolking gewetenloos heeft uitgebuit, onderdrukt en uitgemoord, allemaal in het hart van Afrika, waar hij dacht dat alle misdaden in de vergetelheid zouden raken.
Zelf is hij er niet één keer geweest.
Ijsberend in zijn Lakense vertrekken trok hij met een crimineel meesterbrein aan de touwtjes. Een koning die recht uit de middeleeuwen zou kunnen zijn geplukt in een tijd waar koningen nog slechts hoogstens een ceremoniële of morele macht bezaten.
Zou hij zelf hebben geloofd dat nood wet breekt? Dat hij als diepgelovige christen hoogstens een tijd in het vagevuur zou moeten doorbrengen? Zichzelf verantwoordend voor zijn verwoestende impact? Ligt dat imperialisme achter ons vandaag? Wie gaan ze binnen honderd jaar van zijn sokkel trekken voor wat er vandaag gebeurt? Mag een (afstuderende) theatermaker ongestraft Leopold II tot leven wekken en een stem geven? Zo ja, op welke manier? Is dat geen zelfmoord in de baarmoeder? Qua culturele toe-eigening kan het in elk geval wel tellen!
Dit is een mastervoorstelling van Pieter Lambrechts.
Geschreven en gespeeld door: Pieter Lambrechts
Begeleid door: Rino Sokol