“See What I Mean”[1]
Dit project focust op hoe radicale Engelstalige dichters van na 1945 de ruimte van de pagina en de relatie ervan met prosodie, stem en lichaam opnieuw verbeeldden. Het analyseert hoe zij gebruik maakten van wat Nathaniel Mackey "graphicity" heeft genoemd – “line breaks, multiple margins, orthography, typography and so on”[2] – om antagonismen en tegenstrijdigheden binnen de taal zelf te onthullen.
Het project onderzoekt ook de verbanden tussen underground tekstproductie en de sociale, politieke en technologische transformaties van die periode. In hoeverre zijn sociale en economische relaties leesbaar in de materiële en visuele vorm van gedichten? Hoe hebben non-conformistische dichters en uitgevers van de latere twintigste eeuw zich kapitalistische literaire technologieën toegeëigend of zich ertegen verzet? Hoe diende de (vaak collectieve) arbeid van het redigeren, zetten en drukken – expliciet of stilzwijgend – om solidariteit op te bouwen binnen en tussen radicale poëtische en politieke bewegingen?
Het onderzoek concentreert zich op documentair materiaal met betrekking tot het ontwerp en de productie van poëzie, zoals manuscripten, concepten, drukproeven en correspondentie. Daarbij wordt de vraag gesteld hoe we met archiefmateriaal kunnen werken op een manier die aandacht heeft voor de fysieke en temporele processen van literaire productie.
1. Amiri Baraka, “In Memory of Radio,” c. 1962.
2. Nathaniel Mackey, “That Words Can Be on the Page,” in Discrepant Engagement: Dissonance, Cross-Culturality, and Experimental Writing (Cambridge, 1993), 122, 123.
