De acteeropleiding van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen is een vaste waarde met een lange geschiedenis en een droom voor velen. De visie van deze acteeropleiding werd eerder onderzocht, maar recente verschuivingen vragen om een nieuwe inventarisatie: Hoe positioneert de school zich in dit ‘post-Herman Teirlinck’ en ‘post-Dora van der Groen’-tijdperk? Wat met de kruisbestuiving tussen theorie en praktijk?
Het onderzoek beperkt zich niet tot de actuele visie van de opleiding, maar gaat ook grasduinen in haar geschiedenis. Er wordt gekeken hoe de speldocenten voortbouwen op een erfenis en welke echo's terugkomen in hun aanpak. Natuurlijk is het belangrijk om niet in het verleden te blijven hangen. Een toelichting van de huidige visie biedt immers de kans onze blik naar de toekomst te richten: Welke weg is men ingeslagen? Hoe ziet de acteur van morgen eruit?
Behalve een onderzoek naar de link tussen theorie en praktijk, wil dit project zich in een kruisbestuiving van beide onderdompelen.
